h

Raadslid Diana Al bezoekt zorginstantie de Zellingen

8 augustus 2015

Raadslid Diana Al bezoekt zorginstantie de Zellingen

Foto: SP Capelle / SP

Vorige maand heb ik een werkbezoek aan zorginstantie de Zellingen in Schenkel gebracht. De Zellingen levert verschillende vormen van zorg in zowel Capelle als in Krimpen aan den IJssel.

Als eerste liep ik een route met de wijkverpleegkundige mee. Een aantal cliënten hebben een psychiatrisch beeld of beginnende dementie.
Ik kon zien dat er vaak meerdere problemen een rol spelen. Naast bijvoorbeeld psychische problemen was er ook sprake van armoede en/of eenzaamheid. Dit maakte een enorme indruk op mij. Verder kreeg ik te zien hoe er medicijnen werden uitgereikt, gezwachteld, maar ook hoe de zelfredzaamheid gestimuleerd werd. Steunkousen aantrekken is zwaar werk! Het werd me snel duidelijk dat het niet alleen bij steunkousen aantrekken blijft, maar er werd ook gelijk gekeken naar o.a. het sociale aspect, veiligheid en welbevinden.

Hierna stond er een werkbezoek gepland bij een cliënt die thuisbegeleiding ontvangt.
De cliënt vertelde me hoe zijn leven was veranderd door de begeleiding die hij nu kreeg.
Hierdoor kon hij beter zelfstandig functioneren, wat een positief effect had op zijn welzijn en persoonlijke groei en ontwikkeling. Voor deze cliënt betekende deze begeleiding dat alles draaglijker en overzichtelijker werd, waardoor zijn angsten en spanningen afnamen.
Na dit gesprek ben ik mij meer bewust geworden dat bepaalde zaken die voor ons vanzelfsprekend zijn om op te lossen, maar voor deze mensen juist enorme stress kan betekenen. Deze cliënt beschikte niet over een eigen netwerk en ik was toch wel onder de indruk hoe er dan een netwerk gecreëerd wordt; thuisbegeleiding, huishoudelijke hulp, hulp bij de verzorging, een vrijwilliger die mee boodschappen doet, aangepast werk.

En wat is dan in de praktijk voelbaar door de veranderingen in de zorg?
Door het overhevelen van taken van de overheid naar de gemeenten in de zorg voor cliënten wordt er een groter beroep gedaan op het eigen netwerk en de eigen zelfredzaamheid.
Het goede nieuws is dat uit onderzoek blijkt dat het betrekken van mantelzorgers een gunstig effect heeft op de ervaren kwaliteit van leven.
Het is ook goed om te kijken wat iemand nog wel kan. Welke mogelijkheden zijn er om langer zelfstandig te wonen? Iemand vertelde me dat het toch heel fijn was dat moeder nu langer in haar veilige en vertrouwde omgeving kon blijven wonen.
Helaas beschikt niet iedereen over een groot netwerk. Nog schrijnender is het als iemand helemaal geen netwerk heeft. Het is dan de uitdaging voor de professionals om een netwerk op te bouwen. En wat te doen als iemand wel over een netwerk beschikt, maar men niet bereid is of niet kan helpen? Ook dit komt voor en het zijn de professionals die dan in de spagaat moeten om dit in goede banen te leiden.

De overheid wil dat mensen langer thuis blijven wonen, aan de andere kant wordt er bezuinigd op zaken die dit mogelijk moet maken. Dit is het kromme in ons huidige systeem.

Vergoeding van hulpmiddelen die de zelfredzaamheid kunnen bevorderen, worden verminderd of helemaal geschrapt.
De budgeten voor thuiszorg zijn met 20% teruggeschroefd en er wordt gewerkt met een zorgplafond. Zorgverzekeraars sluiten een contract af met zorgverleners en stellen een bepaald budget ter beschikking. Helaas is dit budget vaak te weinig, waardoor men op een gegeven moment geen zorg meer kan verlenen, omdat het geld op is. Dit noemt men het zorgplafond.

Voor de medewerkers in de zorg is de werkdruk toegenomen door de verschuiving van zorg binnen een zorginstelling naar de zorg aan huis. Professionals geven alleen zorg als dit niet anders kan. Hierdoor is de zorgvraag groter en moeten vanwege het meer-voor-minder principe, meer cliënten met hetzelfde budget geholpen worden.

Er valt dus nog veel te winnen in de zorg. Aan de professionals zal het niet liggen. Ik heb gezien hoe zij met passie en toewijding hun werk uitvoeren. Er is veel aandacht voor de mensen. Ik heb een goed beeld gekregen van de cliënten die gebruik maken van de wijkverpleging en thuisbegeleiding en van de gevolgen door de ontwikkelingen in de zorg; zowel positief als negatief. Dankzij de medewerksters van de Zellingen die mij alles uitlegden en mijn vragen beantwoordden over hun belangrijke werk, was het een leerzame en inspirerende ochtend.

U bent hier