Capelle aan den IJssel

Dit is deel 2 van een update over de maanden mei tot en met augustus.

LOKAAL, FRACTIE
In de Commissies stelde op 19 mei de SP-fractie de vraag, of het wel opportuun is om onder de huidige omstandigheden de huurverhoging door te zetten? Zowel voorzitter Oskam als wethouder van Veen behandelden deze vraag alsof het enkel gaan zou om onmiddellijke kortetermijn-effecten van corona-maatregelen. Wat op de vergadering van 27 mei dan ook geen bevredigend antwoord opleveren kon.
Tijdens de Raadsvergadering van 2 juni diende de SP daarom de motie in “Geen huurverhoging in crisistijd”. Zie voor de stemming agendapunt 7B en voor de tekst punt 4B op https://capelleaandenijssel.raadsinformatie.nl/vergadering/652241/Gemeen... . In tegenstelling tot andere motie-indieners, kreeg onze fractievoorzitter nauwelijks kans tot verdediging. Waardoor alleen GroenLinks deze SP-motie bleef steunen, en één raadslid van Leefbaar Capelle.

Het standpunt van wethouder Struivenberg verbijsterde. Hij liet alle aankondigingen buiten beschouwing van een aanstaande diepe recessie als gevolg van corona, óók die van het Centraal Bureau voor de Statistiek. Daarnaast betoonde hij zich groot voorstander van zo verregaand mogelijk inkomensbeslag van huurders, onder het voorwendsel van dat er vangnetjes bestaan voor wie de huur écht niet meer zou kunnen ophoesten. Kortom: eerst hele hordes kalveren doen verdrinken, er vervolgens enkelen uit ophengelen van “ziet hoe zorgzaam wij wel niet zijn”, maar die put dempen: geen spráke van!
Zo'n SP-motie vraagt aan de Raad -gezien de huidige crisistijd- om huurverhoging onwenselijk te vinden, om dat kenbaar te maken aan alle verhuurders in de gemeente en om dit over te brengen aan de minister.  Een heel redelijk verzoek dus, dat niet zomaar wél is aangenomen in zowel de Eerste Kamer als in meerdere grotere gemeentes, waaronder onze naaste buur Rotterdam. 't Komt dan ook nogal verbijsterend over, dat in Capelle diverse partijen zich zó haaks uitlieten op hun eigen gedachtengoed, op hun eigen achterban, en op zo'n alleszins redelijk verzoek, door ertegen te stemmen.

Maar vooral hoe de wethouder zich opstelde over deze motie, is waarom het Capelse College van Burgemeester en Wethouders (B&W) is toegevoegd aan de ontvangers van onze petitie https://www.petities.com/stop_de_huurverhoging_in_capelle_aan_den_ijssel . Want ook al kan dit College niet rechtstreeks de huurprijzen bepalen, wel degelijk had zij haar invloed kunnen aanwenden in huurdersbelang. Tevens is het bij uitstek het College dat verantwoordelijk is voor het Capelse huisvestingbeleid dat leidde tot grote schaarste aan daadwerkelijk betaalbare woningen. Koop of huur maakt daarvoor niet uit.

LOKAAL, ACTIE
Vanwege de coronamaatregelen konden we niet bijeenkomen en ook niet met een klembordje deuren en pleinen langs, zoals normaliter onze lokale invulling van deze landelijke actie zou zijn. Mensen naar hun ervaringen vragen, vond daarom nagenoeg geheel plaats via e-mail. Gelukkig kwamen er genoeg reacties binnen om hier zowel de tekst als de adressering van het dringende verzoekschrift op te baseren.
Een louter digitale petitie heeft echter maar een heel klein bereik. Voor de meeste burgers blijft zoiets onzicht- of onhanteerbaar. Daarom hebben we 19-20 juni ook bij Jumbo Bruins gestaan en op het Stadsplein, met een coronaproof opstelling om het verzoekschrift met een pen te kunnen doen onderschrijven. Het aantal personen dat daartoe speciaal naar zo'n tafel komt, is veel lager dan bij ondertekening op een klembord. Wel kwamen er enkele mensen ondertekeningen inleveren die ze in hun eigen omgeving hadden opgehaald. Er volgden zelfs enkele gescande handtekeningen per mail. Waardoor het er uiteindelijk -binnen 3 weken- toch nog 116 waren in totaal. Op 25 juni -in de nationale actieweek- volgde het aanbieden van een print en/of pdf van deze getekende petitie. Het AD deed daar op 27 juni verslag van op p. 34.

BEVINDINGEN EN CONCLUSIES LOKAAL
Ook al was 't dan op 1,5 meter, het bleek een ware verademing te zijn om weer met mensen op straat in gesprek te zijn. Het SP-lid dat dit nooit eerder deed, vond die gesprekjes zelfs een openbaring en beslist voor herhaling vatbaar.
De petitie gíng dan ook ergens over. Wie zich niet aangesproken voelde door de huurverhoging of door de SP, reageerde meer dan eens tóch, met name uit onvrede met het gemeentelijke woningbouwbeleid. Anderen reageerden uit grote onvrede met speciaal Havensteder. Of tekenden uit solidariteit vanuit een klassiek-Rotterdams vakbondshart. Ook kwamen er allerlei verhalen los, die eerder ontvangen schrijnende situaties bevestigden. Een zo'n getuigenis vind je in het kader onderaan dit bericht.
Meer in aantal dan ooit eerder op straat, waren degenen die totaal ontmoedigd en gedeprimeerd niet eens meer in gesprek wilden, want “het haalt tóch niks uit”. Op korte termijn lijkt dat inderdaad zo. Want zowel de minister als alle geadresseerden van de petitie, hebben het dringende verzoek tot huurbevriezing naast zich neergelegd. Maar iedereen die de actie op een of andere manier steunde, heeft er tenminste wel zelf iets tegen ondernomen. En ook is dit verre van einde verhaal, want zonder actie dendert die trein domweg door, zowel landelijk als lokaal. Blijft schaarste en 'markt' alles bepalen als gevolg van gevoerd beleid. En staat ons binnen het jaar de volgende huurverhoging te wachten.

WAT NU?
Willen we iets kunnen veranderen, dan moeten we in de eerste plaats weten waar we 't over hebben. Daarom is het zo belangrijk om bovenop het gemeentelijke beleid te blijven zitten, woningbeleid speciaal. Daarom ook  bespreking van de thema-avonden van de Raadscommissie Stadsontwikkeling en Beheer (SOB). Terecht zegt de SP: geen actie zonder fractie. Maar uiteindelijk geldt ook het omgekeerde: geen fractie zonder actie.
Minstens zo belangrijk was, is en blijft: het in gesprek gaan met mensen. Ook al ging dat deze maanden erg moeizaam en beperkt vanwege de coronamaatregelen, zonder jullie ervaringen en bijdragen was élke actie onmogelijk geweest.
Nee, natuurlijk zijn we er niet met een zo'n korte kleine actie. Wat we nodig hebben, is een soort sneeuwbaleffect. Een werkgroep Wonen voor actie- en fractiewerk, inclusief huurders die andere huurders betrekken om tot een huurdersverbond te komen. Met huurders als melkkoe, is voor hen immers de situatie het meest absurd. En uitzichtloos: het dubbeltje dat hooguit nog een stuiver worden kan. Zonder dat ze daar wat dan ook voor terugzien. Dit tij kán gekeerd worden. Maar dat lukt alleen als er veel meer mensen daartoe in actie komen en vooral ook elkaar daarbij inschakelen. Zoals eigenlijk al wat gebeurde, het gaat dan ook om hetzelfde op veel grotere schaal.
'Ze' die 't voor je (kunnen) doen, die bestaan niet. Er verandert alleen dan iets als je dat zelf doet. Maar uiteraard niet in je eentje. Dat is een probleem, want hoe doe je dat in deze coronatijden? In elk geval hebben we -ook weer landelijk én lokaal- nog driekwart jaar de tijd om de volgende huurverhoging te stoppen. Gaan we gewoon door om de verhuurderheffing van tafel te krijgen. Actie met de fractie. Allemaal stappen op weg naar ons einddoel:

BETAALBARE HUISVESTING VAN VOLDOENDE KWALITEIT
VOOR IEDEREEN